Een visueel gedicht over mogelijke eindes.
Bijna alles komt tot een einde. Soms abrupt, soms in fases. Soms verrassend, soms gewelddadig. Soms aangekondigd, soms onaangekondigd. En in tijden van crisis, is het einde van de wereld misschien wel dichterbij dan ooit. Het definitieve einde roept angst en onzekerheid op – maar is een einde juist ook niet het begin van verandering? Waar komt die fatalistische angst vandaan? Hoe gaan we om met vergankelijkheid? Wanneer beschouwen we iets als een einde, en wanneer als een begin?
Seven Last Songs is een voorstelling als een ‘visueel gedicht’, op zoek naar de schoonheid van het einde. Zeven losse tableaus, die door één acteur uitgevoerd worden, tonen samen een associatief scala van mogelijke eindes: van een kleinmenselijk afscheid tot een allesverwoestende klimaatcatastrofe. Seven Last Songs is een melancholische, menselijke, troostrijke en absurdistische verkenning van einde en begin.
Seven Last Songs maakte deel uit van RAW, het talentontwikkelingstraject van het Noord Nederlands Toneel.
